Engelsk substantiv: shunning | |||
| 1. | shunning (om handling) deliberately avoiding; keeping away from or preventing from happening | ||
| Ord med samme betydning (synonymer) | avoidance, dodging, turning away | ||
| Mindre spesifikke uttrykk | rejection | ||
| Mere spesifikke uttrykk | aversion, averting, escape, near thing | ||