Engelsk substantiv: destruction | |||
| 1. | destruction (om handling) the termination of something by causing so much damage to it that it cannot be repaired or no longer exists | ||
| Ord med samme betydning (synonymer) | devastation | ||
| Mindre spesifikke uttrykk | conclusion, ending, termination | ||
| Mere spesifikke uttrykk | annihilation, decimation, demolishing, demolition, disaster, extermination, holocaust, hooliganism, kill, laying waste, leveling, liquidation, malicious mischief, neutralisation, neutralization, obliteration, razing, ruin, ruination, ruining, sabotage, self-destruction, spoliation, tearing down, vandalism, wrecking | ||
| 2. | destruction (om begivenhet) an event (or the result of an event) that completely destroys something | ||
| Ord med samme betydning (synonymer) | demolition, wipeout | ||
| Mindre spesifikke uttrykk | conclusion, ending, finish | ||
| Mere spesifikke uttrykk | annihilation, depredation, disintegration, eradication, obliteration, rack, ravage, razing, ruin, ruination, wrack, wrecking | ||
| 3. | destruction (om tilstand) a final state | ||
| Eksempler med tilsvarende betydning | He came to a bad end. The so-called glorious experiment came to an inglorious end. | ||
| Ord med samme betydning (synonymer) | death, end | ||
| Mindre spesifikke uttrykk | state | ||