Engelsk substantiv: enjoinment | |||
1. | enjoinment (om kommunikasjon) (law) a judicial remedy issued in order to prohibit a party from doing or continuing to do a certain activity | ||
Eksempler med tilsvarende betydning | Injunction were formerly obtained by writ but now by a judicial order. | ||
Ord med samme betydning (synonymer) | cease and desist order, enjoining, injunction | ||
Mindre spesifikke uttrykk | ban, prohibition, proscription | ||
Mere spesifikke uttrykk | final injunction, interlocutory injunction, mandatory injunction, permanent injunction, temporary injunction | ||
Overordnet kategori | jurisprudence, law | ||