Engelsk adjektiv: combinatory | |||
1. | combinatory marked by or relating to or resulting from combination | ||
Ord med samme betydning (synonymer) | combinative | ||
Uttrykk med lignende betydning | combinable, combinational, combinatorial, combinatory | ||
Se også | integrative | ||
Uttrykk med motsatt betydning (antonymer) | noncombinative | ||
2. | combinatory relating to or involving combinations | ||
Ord med samme betydning (synonymer) | combinative, combinatorial | ||
Uttrykk med lignende betydning | integrative | ||
Uttrykk med motsatt betydning (antonymer) | disintegrative | ||
3. | combinatory able to or tending to combine | ||
Ord med samme betydning (synonymer) | combinable, combinational | ||
Uttrykk med lignende betydning | combinative, combinatory | ||
Uttrykk med motsatt betydning (antonymer) | noncombinative | ||