Engelsk substantiv: effectuation | |||
1. | effectuation (om handling) the act of implementing (providing a practical means for accomplishing something); carrying into effect | ||
Ord med samme betydning (synonymer) | implementation | ||
Mindre spesifikke uttrykk | act, deed, human action, human activity | ||
Mere spesifikke uttrykk | agency, instrumentation, invocation, means, motorisation, motorization, practice, praxis, way | ||